گفت وگوی كارگردان آكتور با نشریه آرته فرانسه
نیما جاویدی: عاشق تن تن بودم
به گزارش علی جون، نیما جاویدی سریال «آکتور» را که اینروزها از شبکه آرته فرانسه درحال پخش است، به یکی از جملات معروف شکسپیر که در شروع هر اپیزود هم نوشته می شود خلاصه کرده که می گوید: «دنیا صحنه نمایشی بیش نیست و مردان و زنان بازیگران آنند و هر کس در زندگی خود نقش های بسیاری را بازی می کند». او می گوید: واقعا دوست داشتم به این مورد بپردازم و این برایم جذاب بود که سریال در مورد چند بازیگر باشد که نقش هایی را در زندگی واقعی بازی می کنند.
به گزارش علی جون به نقل از ایسنا، نیما جاویدی- کارگردان سریال «آکتور» که اینروزها از شبکه فرانسوی- آلمانی آرته پخش می شود، در مصاحبه ای با نشریه آرته فرانسه در رابطه با منبع الهام خود برای ساخت سریال «آکتور» اظهار داشت: وقتی بچه بودم طرفدار پرو پا قرص کتاب های «تن تن و میلو» بودم بخصوص جاهایی که «تن تن» با تغییر چهره و فرو رفتن در نقشی تظاهر می کرد که شخص دیگری است تا به هدف خود برسد، دقیقاً مثل شرلوک هولمز که او هم بعضی وقت ها همین کار را می کرد. در دوران نوجوانی فیلم پرده آخر به کارگردانی واروژ کریم مسیحی را دیدم که داستانش در مورد یک گروه بازیگر تئاتر بود که برای انجام یک کار خلاف بعنوان خدمتکار در عمارتی استخدام می شوند و از همان زمان این فیلم محبوب ترین فیلم من در تاریخ سینمای ایران شد. «بعضی ها داغشو دوست دارند» و «توتسی» را هم به علت همین ایده دوست داشتم. فکر می کنم که علاقه ای که در کل زندگی ام به همین ایده ی «نقش بازی کردن در زندگی واقعی» داشتم، توانسته الهام بخش من برای این سریال باشد.
جاویدی در ادامه در رابطه با ی خصوصیت سریال «آکتور» می گوید: فکر می کنم که کل سریال را میتوان به یکی از جملات معروف شکسپیر که در شروع هر اپیزود هم نوشته می شود خلاصه کرد: «دنیا صحنه نمایشی بیش نیست و مردان و زنان بازیگران آنند و هر کس در زندگی خود نقش های بسیاری را بازی می کند». واقعا دوست داشتم به این مورد بپردازم و این برایم جذاب بود که سریال در مورد چند بازیگر باشد که نقشهایی را در زندگی واقعی بازی می کنند. البته که من می خواستم مخاطب به تدریج متوجه این بشود که نه تنها بازیگرها بلکه اطرافیان آنها هم برای رسیدن به هدف خود در زندگی واقعی نقش بازی می کنند. به این فکر کردم که چه می شود قهرمان ها به جای این که مثل مثلاً شرلوک هولمز از نبوغ مثال زدنی شان استفاده نمایند از توانایی شان در بازیگری برای حل مشکلاتشان استفاده نمایند. البته که در سطح ظاهری داستان این طور به نظر می رسد اما وقتی شما به همراه سریال جلو می روید متوجه همان جمله شکسپیر می شوید که می گوید، همه ی انسان ها درحال بازی کردن نقش هستیم.
جاویدی با اشاره به اینکه در آکتور کوشیده است به سراغ ژانرهای مختلف برود، توضیح می دهد: حقیقت این هست که انتخاب ژانرهای مختلف کار پر ریسکی بود و این واضح است که وقتی شما یک ژانر را انتخاب می کنید مثل کمدی، مخاطب هم همان را دنبال می کند و انتظاراتش برآورده می شود و گمراه نمی گردد، اما چیزی که من را در مورد این سریال جذب خودش کرد مفهوم تنوع است، به این علت که شخصیت ها مدام نقش های متفاوت بازی می کنند. از همان سکانس اول سریال این مفهوم در اثر جا می افتد و فکر کردم که می توانم این تنوع را در ژانر هم بیاورم و احساس کردم که مخاطب هم از آن استقبال خواهد کرد، چون که آنها درک کرده اند که با یک کار متنوع روبرو هست. من تلاش کردم از این امکان برای جای انداختن تنوع زیاد ژانرها استفاده کنم و این به نحوی ذات داستان را معرفی می کند؛ شخصیت ها مدام رنگ عوض می کنند و تبدیل به آدمهای دیگر می شوند. گاهی نقش های کمدی بازی می کنند و گاهی نقشهای تراژیک. به عبارتی تنوع ژانر را از تنوعی که ذاتی داستان بود، گرفتم.
جاویدی ضمن اشاره به موفقیت های سریال «آکتور» عنوان می کند: این بطور قطع افتخار بزرگی برای من است که این سریال توانسته به چنین موفقیتی در سطح اروپا برسد. سینما و صنعت سریال سازی ایران پتانسیل بسیار زیادی برای دیده شدن در جهان دارد. امیدوارم «آکتور» بتواند دریچه ای برای سریال های ایرانی باشد که به موفقیت های بالاتری برسند.
منبع: alijoon.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب سایت علی جون