در گفت وگو با علی جون
دفاعیات کارگردان بازنده: برای من این خشونت ها شبیه ترشح آدرنالین است
علی جون: به گزارش علی جون، کارگردان سریال «بازنده» که به تازگی در شبکه نمایش خانگی انتشار یافت، حجم بالای میزان خشونت در سریال ها را جزو لاینفک آثار جنایی می داند و معتقد است: مخاطب کار جنایی می بیند که خشونت را ببیند و ازاین رو باید هر لحظه بار خشونت بسیاری از اتفاقات جنایی بیشتر و بیشتر شود و این چیز عجیب و غریبی نیست.
امین حسین پور- کارگردان سریال «بازنده» در گفتگویی با ایسنا از تجربه ساخت این سریال در شبکه نمایش خانگی، دلیلهای گرایش سازندگان به آثاری که با خشونت هم راه است، حجم بالای خشونت در سریال «بازنده» و سانسور بخشهایی از سریالش گفت.
این کارگردان در جواب این که آیا لازم بود حجم بالایی از خشونت و مصرف مواد مخدر در آثاری که ساخته می شوند، به تصویر کشیده شود؟ دیدگاهش نسبت خشونت را اینطور توصیف کرد: من خشونت را این چنین نمی بینم، برای من این خشونت ها شبیه ترشح آدرنالین است. من این کار را که می بینم کمی حرصم نسبت به شرایط بدی که جامعه دارد، خالی می شود به همین جهت کار برای خود من جذابیت داشت. بخشهایی از کار حذف شد که به نظرم نه فقط نباید حذف می شد، بلکه باید بیشتر هم می شد بدین سبب که به درام قصه، خود شخصیت پردازی ها و کاراکتر عمق می داد.
گرایش اغلب سازندگان در شبکه نمایش خانگی به سوی تولید آثار خشونت آمیز
این کارگردان درباره ی دلیلهای گرایش اغلب سازندگان در شبکه نمایش خانگی به سوی تولید آثار خشونت آمیز، نیز این چنین اظهار داشت: شبکه نمایش خانگی و پلت فرم ها اساسا نیازمند این هستند که همچون پلت فرم های خارجی همچون نتفلیکس سالانه بالای ۲۰۰ سریال تولید کنند و بتوانند تعادل در گونه های مخلتف ژانرها را داشته باشند. وجود ژانرهای جدید که مخاطبان بتوانند در آن درام، فانتزی، ترسناک و جنایی ببینند و همه ی اینها اساسا نیازمند این است که پلت فرم ها هر سال آثار متنوعی را تولید کنند، باتوجه به شرایطی که الان دارند ونهایتا در سال چهار الی پنج کار ایجاد می شود، اساسا تصمیم گیری برای آنها برمی گردد به این که میزان مخاطب در ژانرهای مختلف چگونه است.
فرم آثار جنایی که در شبکه نمایش خانگی یا سینما می بینیم چند سال قبل اصلا وجود نداشتند
حسین پور اضافه کرد: باید ببینیم که پلت فرم ها تصمیمشان بر چه اساسی است این که مخاطبان کار جنایی دوست داشتند و پلت فرم ها در یک مقطعی سمت این ژانر رفتند. الان کارهای جدید در ژانرهای دیگر تولید شدند مثل کار «در انتهای شب» آیدا پناهنده که می بینیم مخاطبان چقدر آنرا دوست داشتند و در آینده اساسا کارهای این چنینی بیشتر خواهد شد. بدین سبب آزمون خطاهایی هم در میانه راه وجود دارد. همین فرم آثار جنایی که در شبکه نمایش خانگی یا سینما می بینیم چند سال قبل اصلا وجود نداشتند. پس از سالها چند کار جنایی که آمد و کارهای خوبی بودند و مخاطبان تماشا کردند. تولیدات بالا رفت و زیادتر شد و حالا نیاز به زمان بیشتر است تا ژانرهای جدید وارد شود و باید به مسئولان پلت فرم ها و شبکه نمایش خانگی اظهار داشت که چینش آثار در ژانرهای مختلف داشته باشند. اما ژانر من به عنوان کارگردان جنایی است کوتاه نمی آیم.
قتل و خشونت در آثار دنیا بالاتر از آن چیزی است که ما در «بازنده» رقم زدیم.
این کارگردان در جواب این که نحوه پرداخت صحیح و کارگردانی درست آثار موضوعات جنایی و معمایی چقد ر می تواند در تاثیرگذاری درست به مخاطب کمک کند؟ اظهار داشت: اساسا وقتی بحث جنایت و بحث کار جنایی می شود، طبیعی است که خشونت با آن هم راه است. مخاطب کار جنایی می بیند که خشونت را ببیند و بدین سبب باید هر لحظه بار خشونت بسیاری از اتفاقات جنایی بیشتر و بیشتر شود. این امر طبیعی است و کسی که جنایی بین باشد به این مسائل و بحث خشونت فکر می کند و قرار بر این است که کاری ببیند که در آن سراسر خشونت و یا در قسمتی از آن جنایت رخ می دهد و نشان دادن این خشونت موجب ایجاد درام و کاراکتر و لحن روایی قصه می شود و این چیز خیلی ساده ای است.
حسین پور اضافه کرد: در تمام کارهای دنیا این اتفاق می افتد و شما خیلی از کارهای حال حاضر دنیا را که با تم جنایی می بینید، قتل و خشونت در آنها بالاتر از آن چیزی است که ما در «بازنده» رقم زدیم.
چرا خشونت در «بازنده» بالا بود؟ درجه بندی سنی در ایران تاثیر جدی ندارد
در جواب این که درجه بندی سنی تا چه میزان می تواند در گرفتن اثرات منفی کارها کمک کند؟ اظهار داشت: در رابطه با هر آثاری که ایجاد می شود، شما برای مخاطب یک سنی را مشخص می کنید که متاسفانه یا خوشبختانه در آثار جنایی اغلب بچه هایی که سنین پایین تری قرار دارند مخاطبان چنین فضاهایی هستند و این یکی از خصوصیات اصلی ژانر جنایی است که چیز عجیبی نیست.
او با اعتقاد بر این که درجه بندی سنی در ایران تاثیر جدی ندارد، توصیح داد: بدین سبب که از ابتدا باید این منع صورت می گرفت و شما نمی توانی جلوی مخاطب را بگیری، چونکه مخاطب اساسا کار را خواهد دید، اگر خانواده ها می توانند خودشان جلوگیری نمایند، ما از ابتدا هم این مساله را برای دیدن «بازنده» گذاشتیم. اما این که چرا بار خشونت زیاد دارد بدین سبب است که نیاز این ژانر این است و این به درام و قصه کمک می نماید.
«بازنده» برداشت آزاد از یک رمان بود/در زمینه ای که تخصص دارم وارد شده ام
حسین پور درباره ی ایجاد قصه سریال «بازنده» توضیح داد: از آن جایی که ژانر جنایی تنها ژانر مورد علاقه ام است، از همان شروع که آغاز به نوشتن و یادگیری کردم بر طبق این ژانر جلو رفتم و فکر می کنم ژانری است که برا من ماندگار می شود. احساسم این است در حوزه ای که تخصص دارم وارد شده ام. «بازنده» هم برداشت آزاد از یک رمان بود که خیلی آن رمان را دوست داشتم و اهتمام کردم به اصل و روایت قصه تا جایی که می شود پایبند باشم؛ ولی باتوجه به شرایط تعداد قسمت ها و چیزهای دیگر جزییات و کلیات در روند نوشتن فیلم نامه تغییر نمود و تفاوتهای زیادی نسبت به رمان بوجود آمد. اما تا جایی که توانستم اهتمام کردم آن فضا را حفظ کنم.
او در حوزه تفاوت رمان و برداشت از آنکه در قالب «بازمانده» ساخته شد، توضیح داد: آن رمان کارآگاه محور نبود و قصه ی ما کاملا کارآگاه محور بود و این کار ما را مشکل تر می کرد ولی باز با اینحال کوشیدیم اصل قصه را حفظ نماییم و طبق آن برداشت آزاد نماییم.
این کارگردان در ادامه درباره ی طراحی فضای داستان «بازنده» نیز توضیح داد: با توجه به این که طراح صحنه نیز خودم بودم، طراحی می بایست به سبک کاری که ما می کردیم، نزدیک می بود؛ یعنی همان سبک نوآر و این نیازمند فضاهای تاریک در دل هم بود لوکیشن ها اغلب یک شکل و یکنواخت و دارای فضاهای تاریکی بودند که خیلی گذر زمان در آن حس نشود و این بخشی از نشانه های سبک نوآر است. کوشیدیم به این اصل پایبند باشیم. لوکیشن ها هم از آنجا که نوع روایت از یک رمان خارجی بود، نیازمند این بود که فضاها هم در خط قصه جلو بروند به این علت سبک نوآر لازم بود. شخصیت پردازی های سرد و بی روح این مدلی نیازمند این بود که در بیشتر لوکیشن هایمان هم این خاصیت را رعایت کردیم، این که چه چیزی از ایران نبینیم، فضای ایران را در آن حس نکنیم در نتیجه کار را به آن فضا بردیم.
مخاطب در «بازنده» پلیس واقعی همراه با خشونت را دید
حسین پور درباره ی به تصویر کشیدن شخصیت پلیس در سریال «بازنده» هم توضیح داد: تمام تلاش من این بود که مخاطب پلیس واقعی همراه با خشونت را ببیند. دستیار پلیس چیزی که در واقعیت جامعه وجود دارد، کار خیلی سختی بود، ولی مسئولان ناجی هنر و تیم پلیس خیلی همکاری کردند به این قضیه که مخاطب پلیسی را ببیند که دوستش داشته باشد. خاصیت که در این سالها کم دیدیم و نایاب بود این که که قهرمان مردم و برای مردم سمپاد باشد و مخاطب به آنها علاقمند باشد. بدین سبب این بخش، بخش مهمی از کارمان بود و خیلی درگیر شدیم تا مجوزهای لازم را بگیریم و چنین پلیسی را وارد سریال نماییم که خوشبختانه صورت گرفت.
سکانس هایی که نباید از «بازنده» حذف می شدند
این کارگردان درباره ی صحنه های تلخ سریال «بازنده»، به سانسور بخشهایی از کار هم اشاره نمود و اظهار داشت: ما خیلی سانسور نداشتیم چونکه از قبل برای فیلم نامه خیلی کلنجار رفتیم و تائیدیه گرفتیم، بدین سبب به سانسورهای خیلی عجیب و غریب نخوردیم اما مسلما همین سکانس مُثله کردن بسیار کم شد، با جزییات بیشتری بود. همین طور مصرف مواد مخدر را داشتیم که خیلی بیشتر بود و خواسته شد که کم شود و به امین جهت لطمه جزئی به کار زد.
او در جواب این که آیا لازم بود حجم بالایی از خشونت و مصرف مواد مخدر به تصویر کشیده بشود؟ توضیح داد: من خشونت را این چنین نمی بینم، برای من این خشونت ها شبیه ترشح آدرنالین است. من این کار را که می بینم کمی حرصم نسبت به شرایط بدی که جامعه دارد، خالی می شود به همین جهت کار برای خود من جذابیت داشت. آن بخشهایی که حذف شد به نظرم نه فقط نباید حذف می شد بلکه باید بیشتر هم می شد بدین سبب که به درام قصه، خود شخصیت پردازی ها و کاراکتر عمق می داد و دلیل این که این شخصیت این کار را کرده و بسیاری از چیزهایی که به مواد مخدر و شرایط روحی که داشته برمی گشت. به این علت با این حذفیات کمی این رفتارها از منطق دور شده است و می تواند جای سوال باشد.
سکانس هایی که شاید ساعت ها برای آن تمرین می کردیم، همین سکانس های با بچه بود
کارگردان «بازنده» درباره ی حجم بالای به تصویر کشیدن سکانس های تلخ مربوط به کودک ربایی، نیز اظهار داشت: من خودم کودک چهار ساله دارم و به هیچ عنوان اجازه نمی دهم این سریال را ببیند و این چیز عجیب و غریبی نیست. در سطح دنیا خیلی ها واکنش دادند که چرا آن بچه مرور آزار و اذیت قرار گرفت. اما روند فیلمبرداری این گونه نیست، پدر و مادر کودک هر لحظه کنارش بودند، زمانی که کودک را از بغل مادر می گرفتیم آغاز به گریه می کرد و آن لحظه که کودک از بغل مادرش بیرون می آمد گریه می کرد و ما همه چیز را آماده کرده بودیم تا آن بخش ها را ضبط نماییم و شاید تنها سکانس هایی که شاید ساعت ها برای آن تمرین می کردیم همین سکانس های با بچه بود که در لحظه کار را بگیریم و در عرض چند ثانیه کات می دادیم و باردیگر بچه را در آغوش مادرش بازمی گرداندیم. قطرات خونی هم که در صورت کودک بود 90 درصد ویژوال بود، یعنی 10 درصد آن در واقعیت اتفاق افتاد، یعنی فقط صورتش یک پرشی داشت و چه سکانسی که مربوط به خفگی است بسیاری از آن به ویژوال و تدوین برمی گردد و اصلا دست روی دهان کودک قرار نگرفته شده و فاصله زیاد بوده است. بدین سبب آنطور نبوده که عنوان شده بچه به سبب خشونت اذیت شده است.
حسین پور در بخش پایانی گفت گوی خود درباره ی تجربه کار در شبکه نمایش خانگی هم اظهار داشت: هنوز سینمای ما وارد مرحله ای نشده که بتواند تبدیل به یک بیزینس بشود برای آنهایی که دراین خصوص کار می کنند چه از لحاط مالی چه ازنظر وجود سرمایه گذارها. چون هنوز وارد آن مرحله نشده و تجاری نشده و اتفاق عجیب و غریبی نیفتاده که بگوییم آنهایی که سینمایی کار می کنند، فقط سینمایی کار می کنند، واقعا زندگی باید بگذرد، بنایراین شرایط برای گرایش به سوی نمایش خانگی بی تاثیر نیست اما چیز عجیب و غریب و بدی هم نیست.
حسین پور با اعلان اینکه تجربه میسر سینما مشکل تر از نمایش خانگی است، اظهار داشت: شبکه نمایش خانگی مسیر هموارتری نسبت به سینما دارد. برای من اتفاقات خوب را رقم زد درست است با چالش هایی مواجه شدیم اما در آخر مسیر، مسیر درستی بود.
سریال جدید کارگردان «بازنده» جنایی است
کارگردان «بازنده» پس از تجربه تولید این سریال از نگارش سریالی جدید در ژانر جنایی آگاهی داد و اظهار داشت: در مراحل اولیه نگارش قصه جدید در ژانر پلیسی هستیم که امیدواریم بتوانیم جلو ببریم.
به گزارش علی جون به نقل از ایسنا، «بازنده» به نویسندگی و کارگردانی امین حسین پور و به تهیه کنندگی احسان ظلی پور با بازی علیرضا کمالی، سارا بهرامی، صابر ابر، پیمان قاسم خانی، صدف اسپهبدی، رویا جاویدنیا و … تولید شده و در یازده قسمت در شبکه نمایش خانگی منتشر می شد.
منبع: علی جون
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب سایت علی جون