مریم نشیبا - گوینده پیشكسوت رادیو:
برای كرونا پراید یا مازراتی فرق ندارد!
گوینده پیشكسوت رادیو می گوید، جالب است كه كرونا از یك جهت همه را بهم نزدیك كرده؛ دیگر بالا و پایین شهر، فرمانیه و خیابان انقلاب یكی شده و همه درد هم را می فهمند.
مریم نشیبا - گوینده رادیو - در گفت گویی با ایسنا درباره شرایط جامعه بعد از کرونا اظهار داشت: کسی نمی تواند تفاخر کند که ماشین گران قیمت دارد. مازراتی و پراید دیگر فرقی نمی نماید. عاملی است که همه را درگیر کرده و هیچ نقطه ی سالمی در دنیا نیست. انگار فقط در همین زمینه عدالت برقرار شده است. این واقعیت را باید بپذیریم. عزیزانمان، همکارانمان یا همسایه هایمان جلوی چشمانمان پرپر می شوند. این مشکل، تمام دنیا را گرفته است. اگر خودمان هم ترسی از مرگ نداریم به فکر دیگران باشیم. اگر ما ناقل شویم جان دیگران را که خواهان زندگی هستند و می خواهند از این چند صباح بهره ببرند و در کنار خانواده شان زندگی کنند را به خطر می اندازیم. در مکان های عمومی حتی اگر دیگران رعایت نمی کنند ما فاصله مان را حفظ نموده و موارد بهداشتی گفته شده را رعایت نماییم. فقط لازم است که ماسک بزنیم و یک اسپره ی کوچک ضدعفونی کننده همراهمان داشته باشیم. اهتمام نماییم کمتر از خانه خارج شویم و وقتی خارج شدیم چند کار را که واجب است با هم انجام دهیم. با رعایت این مسائل درصد قابل توجهی از بیماری کنترل می شود. باید برای رضای خدا که من همیشه از او بعنوان نقاش بال پروانه ها یاد می کنم، مراقب اعمالمان باشیم. با اعمال نیک، مهربانی، توجه به یکدیگر و شریک شدن لقمه نانی که داریم با نیازمندان سبب خوشنودی خدا باشیم.
این گوینده در ادامه با یادآوری مشکلات کودکان کار عنوان کرد: من همیشه می گویم من یک کودک کار هستم می شود به من بگویید پول نفت من در جیب کیست؟! این سوالی است که هر کودک کاری از خودش دارد و من بجای آنها این سوال را می کنم. در حق آنها بی عدالتی می شود. این شرایط آنها سبب شده تا من از خرید کردن و بیرون آمدن از خانه بدم بیاید. اذیت می شوم. نابهنجاری می بینم. رعایت نکردن قوانین و گران فروشی را می بینم.
نشیبا که در روزهای کرونا مشغول به کار بوده و برنامه هایش را خالی نگذاشته است، درباره دشواری های کار در ایام کرونایی توضیح داد: برای من سخت نبوده است. برای برنامه های پرجمعیت و پرمهمان و نمایش ها سخت بوده است. من هم در برنامه «شب بخیر کوچولو» و هم در برنامه «گلبانگ» در استودیو تنها هستم. اهتمام می کنم تا جای ممکن رعایت کنم و ماسکم را همیشه می زنم. به جز زمانی که در استودیو هستم. با این شرایط مشکلی ندارم مشکل من دلسوزی نسبت به افرادی است که رعایت نمی کنند و یا افرادی که با وجود رعایت، باز هم گرفتار بیماری می شوند.
او درباره یکی از برنامه هایی که گویندگی اش را بر عهده دارد و در زمینه موسیقی است، توضیح داد: برنامه «جعبه موسیقی» به تهیه کنندگی انسیه سمیع پور هر روز ساعات ۱۳: ۳۰ ظهر و ۱: ۳۰ نیمه شب پخش از رادیو نمایش پخش می شود. در این برنامه به موسیقی فیلم های سینمایی پرداخته می شود. درباره سبک کار و زندگی موسیقی دانان صحبت می شود و همین طور کمی هم از خود فیلم گفته می شود. این برنامه به پیشنهاد آقای افتخاری مدیر شبکه نمایش ساخته شده است و برنامه ای ویژه و تخصصی است.
این گوینده رادیو که سال هاست برنامه «شب بخیر کوچولو» را برای کودکان اجرا می کند، در پاسخ به این پرسش که چه چیزی در صدای او آرامش را به شنونده ها منتقل کرده و بچه ها را به خواب می برد، عنوان کرد: این خاصیت صدای من است چون من آدم ها را دوست دارم. اگر در کوچه مان دعوا شود نخستین نفری که از خانه خارج می شود من هستم. طاقت ندارم که دعوا را به صلح می رسانم. در اتوبوس هم مشکلی پیش بیاید و همه ساکت باشند باز من بلند می شوم و وساطت می کنم و مشکل را حل می کنم. فکر می کنم خداوند ما را میبیند.
او در آخر درباره اهمیت حرفه گویندگی و شرایط لازم برای گوینده شدن، اظهار داشت: صدای گوینده باید فنی و قابل قبول باشد. گوینده باید کارش را دوست داشته باشد و فقط روخوانی نکند. مطلب باید جزیی از وجود گوینده باشد و بعد منتقل شود. من وقتی «شب بخیر کوچولو» را اجرا می کنم همه بچه های دنیا را در ذهنم دارم البته بیشتر بچه هایی که مشکل دارند و سختی می کشند. «شب بخیر کوچولو» سه صفحه است ولی آنقدر برایش انرژی می گذارم که انگار سی صفحه خوانده ام. دوست دارم آنطور که دوست دارم قصه بشنوم قصه بگویم. منتقل کردن متن به زیبایی و داشتن سواد لازم هم برای گویندگی لازم است. بسیاری از پیشکسوتان ما هستند که دیپلم هم ندارند اما به ما تدریس می کنند خصوصاً در زمینه ادبیات. این ها عاشق بودند و خودآموز تحقیق کرده اند و آموخته اند.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب سایت علی جون