اظهارات سیروس کهوری نژاد درباره ی ارادتش به امام حسین(ع)
به گزارش علی جون، سیروس کهوری نژاد از ارادتش به امام حسین (ع) و درباره ی این که اگر در معرکه عاشورا حضور داشت، کجا قرار می گرفت، اظهار داشت: من نقش «جون» غلام حضرت امام حسین (ع) را بازی می کردم و لحظه ای بود که این شخصیت اذن میدان می خواهد.
به گزارش علی جون به نقل از ایسنا، سیروس کهوری نژاد- بازیگر باسابقه سینما و تلویزیون درباره ی نخستین آشنایِ اش با امام حسین (ع) در کودکی توضیح داد: برمبنای چهره ای که من دارم همه فکر می کنند اهل جنوب هستم، ولی من تهران متولد شدم و این آشنایی هم در تهران صورت گرفت. مسجد محله مان مسابقه خلاصه کردن کتاب گذاشته بود و آشنایی من با مسجد و امام حسین (ع) بوسیله کتاب صورت گرفت. من آن کتاب را خلاصه کردم و یک جفت کتانی به من جایزه دادند. محرم شد و تا به خودم آمدم دیدم من زنجیر در دست دارم، بچه ای سنج می زند، دیگری دارد نوحه حفظ می نماید و دسته کودکانه ای شکل داده بودیم. گاهی به جنوب می رفتیم، گاهی هم در زمزمه های مادرم نوحه هایی می شنیدم.
او تصریح کرد: من نقشی به نام حاج مرزوق را بازی کردم، او یک معمم عراقی بود که تمام نوحه های جنوبی را او به ایران آورده است. در شروه خوانی ها یک سوز و غربت خاصی وجود دارد که آدمی را به هیبت تنهایی انسان در ازل ارجاع می دهد.
اگر کربلا بودم تحمل غربت امام حسین (ع) را نداشتم
کهوری نژاد در پاسخ به این که اگر در معرکه عاشورا حضور داشت، کجا قرار می گرفت، اظهار داشت: من نقش «جون» غلام حضرت امام حسین (ع) را بازی می کردم و لحظه ای بود که این شخصیت اذن میدان می خواهد. او اسلحه ساز بوده و داشته شمشیر حضرت را بران می کرده است که متوجه می شود حضرت خیلی غریب نشسته، حرف می زند، شعر می خواند، اما این دفعه انگار نخستین باری است که جون این اشعار را می شنود... من باید تخیل و بلاتشبیه با ذهن خودم حضور حضرت را تجسم می کردم و این شعر را می شنیدم تا بخواهم آنرا بازی کنم، اما حین بازی یک اتفاق دیگری در من افتاد. این اتفاق در حیطه بازیگری نبود، بلکه در این خصوص بود که اگر من آنجا بودم چه می کردم، خودم که احساس می کنم تحمل این غربت را نداشتم.
این بازیگر اشاره کرد: من نمایش «شرفنامه یحیی تیره بخت» را در سالن اصلی تئاتر شهر اجرا کردم، آن موقع خیلی سخت بود اما یک علامت هفت تیغه را وسط سالن اصلی آوردیم. دوستی به نام علی هلالات بود که این نوحه ها را می خواند؛ "از ازل این تن من بحر نشان ساخته اند" خیلی برایم حس خوبی داشت.
وی درباره ی بازسازی حرم هایی که در زمان بعث صدام از بین رفته بودند و گسترش دادن عتبات عالیات توسط عده ای، اظهار داشت: ذهن بشر اینطور است که در این خصوص سوالاتی ایجاد می شود، بطورمثال این که اصلا چرا باید این کار انجام شود؟ کسانی که الان آنجا مشغول کار هستند می توانستند جای دیگری باشند و به چیز دیگری کمک کنند، هر کس با منطق خودش فکر می کند. این یک انتخاب است، شاید حرفی روی اینها تاثیر گذاشته است، به هر حال دلشان می خواهد همانطور که دل من خواست و الان اینجا هستم و با شما صحبت می کنم. یک منطقی این وسط وجود دارد و حتما اینها چیزی وجودشان را تکان داده و سوالی دارند که احساس می کنند پاسخ آن آنجاست، من به آنها احترام می گذارم، بهشان سلام می کنم و از آنها می خواهم مرا هم یاد کنند. یک انرژی آنجا وجود دارد و آدمها با خلوص خودشان آجری را روی آجر دیگر می گذارند، چیزی را تمیز می کنند یا یک کار هنری انجام می دهد.
اگر قرار بود قرآن از بین برود، ۱۴۰۰ سال حضور و بقا نداشت
کهوری نژاد در واکنش به توهینی که نسبت به قرآن در بعضی مناطق دنیا رخ داده، اشاره کرد: قسمتی از دلیل این کار حاصل ندانستن است. بخشی هم حاصل پروپاگاندا است. قرآن خودش از خودش دفاع می کند اگر قرار بود از بین برود، ۱۴۰۰ سال حضور و بقا نداشت.
در ادامه یک کاشی برای بازیگر سریال «ستایش» آورده شد که مقرر است در صحن حرم حضرت زینب (س) نصب شود و از او خواسته شد اگر اسم یا پیامی را می خواهد روی آن بنویسد، او هم ترجیح داد اثر انگشتش را روی آن کاشی ثبت کند.
کهوری نژاد در واکنش به پرچم حرم گنبد سیدالشهدا که آنرا به برنامه «نشان ارادت» آورده بودند، اظهار داشت: نشانها ما را به یک ازل و جایی ارجاع می دهند که بسیار باارزش هستند. فقط بحث یک پرچم و پارچه نیست.
وی در پاسخ به درخواست مجری که از او می خواست تجسم کند سیدالشهدا پشت سر او ایستاده، دست روی شانه اش گذاشته و از او ابراز رضایت می کند، اشاره کرد: یک سری چیزها هستند که واژه برایشان پیدا نمی گردد، من هم از حرف زدن درباره ی شان اکراه دارم، چون وقتی ما رابطه را به حرف تبدیل می نماییم، از عظمت آن کم می شود.
این بازیگر پیشکسوت همین طور در واکنش به لوحی که نشان می داد او خادم افتخاری حرمین سیدالشهدا، حضرت عباس، حضرت امیرالمومنین شده است، اظهار داشت: واقعا سعادت می خواهد. هدیه بسیار خوبی بود. آدم بعضی وقتها نمی فهمد چرا چنین اتفاقاتی برای او رخ می دهد اما گاهی نباید پرسید و فقط باید دل را به دریا زد و رفت. بد ما را که نمی خواهند.
در آخر خاک تربت قتلگاه سیدالشهدا، آب سرداب حرم حضرت عباس (ع) و انگشتری که نگین آن از سنگ اطراف مزار حرم سیدالشهدا تولید شده بود به کهوری نژاد اهدا شد. وی در این خصوص اظهار داشت: من قابل این مسائل نیستم، من را محک نزنید....
«نشان ارادت» برنامه ای به تهیه کنندگی پویان هدایتی است که در ۳۰ قسمت ۳۰ دقیقه ای تولید شده و در روزهای اربعین هر روز حوالی ساعت ۱۷ از شبکه های دو و جام جم روی آنتن می رود.
منبع: alijoon.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب سایت علی جون