واكنش یك منتقد به صحبتهای رامبد جوان
خندوانه سبب خشم می شود تا خنده!
به گزارش علی جون یک منتقد با تکیه بر لزوم بازبینی در تولید و پخش «خندوانه»، خاطرنشان کرد که رویکرد این برنامه بیشتر سبب خشم می شود تا خنده!
به گزارش علی جون به نقل از ایسنا، محمد تقی فهیم ـ منتقد سینما و تلویزیون ـ در واکنش به خبر ساخت فصل جدید برنامه «خندوانه» و صحبت های رامبد جوان درباره بازگشت این برنامه به تلویزیون، نوشته است:
«وقتی رفتی نفهمیدیم کی رفته، حالا که آمدی فهمیدیم هشتصد تا برنامه رفتی.»
فهیم در ادامه آورده است: «چه خوب می شد که در برنامه بازبینی آقای جبلی برنامه «خندوانه» هم بررسی شود.
بدون شک تاکشوها در صورت سلامت درون و بیرونشان، می تواند در جهت ایجاد فضای شاد و تزریق امیدواری و سرزندگی به جامعه ایفای نقش کنند. وقتی تاک شوها موفق اند که مجری و درون مایه کار، سمت مردم ایستاده باشند و از درون مردم به سمت مدیریت های ناکارآمد و ناهنجاری اجتماعی نمک پاشی کنند. مثلاً «دور همی» تا حدودی توفیقش را از این رهگذر کسب می کند. اما «خندوانه» که تمام هم و غمش دستور خندیدن است و شعار باحالی می دهد، نه تنها نگاهی مبتذل دارد که حتی باعش خشم لایه های جدی مردم می شود. آثار نمایشی به صورت عام وقتی سبب افسرده زدایی و شادابی می شوند که مخاطب با آن همذات پنداری کند و گرفتار تحول روحی و تخلیه بغض های نهفته اش گردد. تاک شوها در مقام سهل الوصول ترین نوع نمایش، قدرت تغییر جهت جامعه از خشم به صلح را دارند و حال باید دید که «خندوانه» در چارچوب خنده های تصنعی با هشتصد برنامه توانسته به این مهم نائل آید برای رسیدن به پاسخ این پرسش، علاوه بر نظر سنجی از محیط های دانشگاهی و کارشناسان رسانه، باید تیمی متشکل از روانشناس و جامعه شناس به تحلیل و بررسی آن بپردازند.»
این منتقد با مقایسه نمونه های موفق تاک شو در جهان با برنامه «خندوانه»، خاطر نشان کرده: در این رابطه خوب است که به تجربه تاک شوهای موفق جهانی رجوع شود. مثلاً استندآپ کمدینی چون جان استوارت که فردای برنامه اش همه مخاطبان با حال خوش و انرژی مضاعفی سرکار می رفتند، آیا مانند مجری ما دستور خندیدن می داد یا با نوع اجرا و محتوای کارش، ضمن خنداندن، در کنار مطالبه گری مردم می ایستاد؟
فهیم در این حوزه افزوده است: مجری موفقی چون اپرا وینفری چه کاری میکرد که غولی مانند مایکل جکسون وقتی دعوت می شد، از شادمانی تا استودیو، معلق زنان می رفت. همچنان که میشل اوباما وقتی دعوت می شد به خاطر ذوق و هیجان سه شب قبلش خواب و خوراک نداشت. آیا وینفری مردم را دعوت به خندین می کرد یا چون با مطالب نغز کنایه آمیزش چنان جریانی در پشتیبانی از سیاه پوستان راه انداخت که همه وینفری را در کنار خودشان می دیدند.
این منتقد در انتها نوشته است: « «خندوانه» خودش با شکم سیر می خندد و البته خنده ای هم می گیرد. ولی رویکرد جدی اش به جای لبخند، خشم را به چهره ها تحمیل می کند.»
منبع: alijoon.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب سایت علی جون