پوریا پورسرخ:
در مقطعی دوست داشتم جای گلزار باشم
پوریا پورسرخ با اشاره به اینکه گاهی به خاطر لحن و صدایش متهم به تقلید شده است، می گوید صدا و نوع بیانش در کار بازیگری گاهی سبب پیشرفت و گاهی هم مانع او بوده است.
این بازیگر سینما و تلویزیون که میهمان تلفنی برنامه رادیویی «پرانتز باز» با مبحث اهمیت صدا و لحن در بازیگری بود، درباره لحن صحبت کردنش در فیلم و سریال هایی که بازی کرده است، توضیح داد: ریتم صحبتم در این سال ها تندتر شد. یکی از کارگردان ها روی این مورد حساس بود و تلاش می کرد تا من شمرده تر صحبت کنم. از حضورم در فیلم «ناسپاس» راضی نبودم؛ البته کار خودم را می گویم زحمت دوستان را زیر سوال نمی برم. بازی در فیلم «رستاخیز» را به خاطر همین پذیرفتم تا بتوانم جبران کنم، چون کار تاریخی بود و آقای درویش روی ریتم صحبت کردن بازیگران حساس بودند. آقای لطیفی هم که کارم را با ایشان شروع کردم حساسیت زیادی روی این مسئله داشتند. در ابتدای کارم که بی تجربه بودم تلاش می کردم در سریال «وفا» لحن عاشقانه ای به دیالوگ هایم بدهم. این سریال به موفقیت شخص خودم کمک کرد.
صحبت های پوریا پورسرخ در ادامه با اظهارات یکی از کارشناسان برنامه همراه شد، در خصوص این که وقتی کار هنری اش را شروع کرد، برخی هفته نامه هایی که روی بورس بودند، درباره او چنین نوشتند که بازیگری در راهست که مقرر است رقیب محمدرضا گلزار بشود؛ چونکه گلزار آن موقع معیار بود و محبوبیت داشت و چنین عبارتی به چهره و فیزیک توجه داشت. از طرفی در «وفا» که پوریا پورسرخ شیطنت های خاصی داشت، تند تند هم حرف می زد، پیش از فیزیک و چهره، صدا و بیان بود که بازیگر را به مخاطب معرفی می کرد.
این بازیگر در این حوزه خاطرنشان کرد: این مدل هفته نامه ها ایرادی داشت و آن این بود که کنترلش از دست ما خارج می شد و وقتی این اتفاق برای من افتاد، خیلی تحت فشار قرار گرفتم. یادم هست سر کلاس «کارنامه» بودیم که یکی از اساتید درباره آقای گلزار صحبت می کردند و می گفتند کسانی که صرف چهره دارند، امکان دارد سال دیگر نباشند و سپس پرسیدند آیا کسی می خواهد جای گلزار باشد؟ از آن کلاس فقط من دستم را بالا بردم. بالاخره آقای گلزار سوپراستار است و جایگاه دست نیافتنی دارد. هم اکنون می بینیم که هنوز هم آقای گلزار هست. وقتی کسی طرفدار دارد باید به او احترام گذاشت و البته او هم مثل هر بازیگر دیگری، نقش خوب و بد دارد.
پورسرخ به صحبت هایش افزود: بحث صدا به من داشت صدمه می زد و اَنگ تقلید می خورد. صدا، در خیلی از مواقع سبب پیشرفت من شد و در بعضی مواقع هم که اَنگ تقلید می خورد، مقداری مانع بود.
او در این حوزه به بازیگران دیگری هم اشاره نمود و اظهار داشت: من معتقدم بازیگری مانند حامد بهداد در فیلم بد هم خوب بازی می کند، اما من در فیلم خوب، خوب و در فیلم بد، بد هستم؛ چونکه اصولا اهل چالش زیادی نیستم. نظرم را می گویم نظر کارگردان را می شنوم و می دانم نظر کارگردان ارجح است؛ ازاین رو شکل همان چیزی که او خواسته می شوم. برای همین با برخی از کارگردان ها که بیشتر حساسیت دارند، خروجی موفق تری دارم. در زندگی هم بسیار نصیحت پذیر و حرف گوش کن هستم.
به گزارش علی جون به نقل از ایسنا، «پرانتز باز» کاری از گروه برنامه های مستند و ترکیبی رادیو نمایش، دوم مهر ماه با عنوان سینمایی «عیار چهارده» به تهیه کنندگی و سردبیری مارال دوستی، اجرای مجید واشقانی و کارشناسی علیرضا بهرامی، نغمه دانش و فرانک آرتا، ساعت ۲۱ از موزه بتهوون به صورت زنده به روی آنتن رادیو نمایش رفت.
منبع: علی جون
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب سایت علی جون